اخلاقیات در خرده فروشی

اخلاقیات  در خرده فروشی(فروش فروشگاهی)

 

خرده فروشان، در رسیدگی به عوامل مرتبط با خود (مشتریان، عموم مردم، کارمندان، فروشندگان، رقبا، و سایرین)، یک تعهد اخلاقی برای رفتاری اخلاقی دارند. بعلاوه، به دلیل توجه رسانه ها به رفتار شرکت ها و انتظارات زیادی که مردم امروزه دارند، اخلاقی نبودن ممکن است منجر به شهرت معکوس، دعاوی حقوقی، از دست دادن مشتریان و عدم احترام درمیان کارمندان شود.

وقتی یک خرده فروش، درک اخلاقی دارد، با صداقت ، انصاف، راستی و درستی و محترمانه با هر یک از عوامل مرتبط با خود رفتار میکند. مدیران اجرایی باید برای کارمندان و شرکای کانال توضیح دهند که کدام نوع از رفتار قابل قبول است و کدام نوع نیست. بهترین روش برای اجتناب از رفتارهای غیر اخلاقی، برای شرکتهایی است که قوانین اخلاقی مکتوب دارند، تا آنها را به کارمندان و شرکای کانال توزیع کنند تا رفتار را کنترل کنند و رفتار ضعیف را مجازات کنند و برای مدیران ارشدی که در رفتار خود بسیار پایبند اصول اخلاقی هستند.

جامعه اغلب ممکن است رفتار خاصی را غیراخلاقی تصور کند حتی اگر قانون آن­را منع نکرده باشد. بیشتر ناظرین موافق اند که این رفتارها غیر اخلاقی هستند (و گاهی اوقات غیرقانونی هم هستند):

  1. افزایش قیمت­ها برای محصولات کمیاب پس از بلایای طبیعی مثل طوفان.

  2. وقتی فروش کالاها تبلیغ میشود، کالای کافی در دسترسی نداشته باشید.

  3. پرداخت قیمت­های بالا در نواحی کم درآمد چون مشتریان در آن­جا جابه­ جایی و انتقال برای خرید از محله های مجاور را ندارند.

  4. فروش محصولات تنباکو به کودکان

  5. بدنام کردن رقبا

  6. فروش کالای بازیافتی به ­عنوان کالای جدید.

  7. تحت فشار گذاشتن کارمندان برای فروش کالاهای پر سود، حتی اگر این کالاها بهترین محصولات نباشند.

  8. فروش اطلاعات از پایگاه داده­ های مشتری به شرکای دیگر.

بسیاری از انجمن­های تجاری، قوانین اخلاقی را برای شرکت­های عضو ترویج می­کنند. به ­عنوان مثال، در این­جا چندین مقررات از اخلاقیات موسسه بازاریابی مستقیم(Direct Marketing Association) ارائه می شوند:

ماده 1: ” همه پیشنهادات باید آشکار، صادقانه و کامل باشند”.

ماده 8: ” همه تماس­ها باید نام اسپانسر(حامی) و هر هدف تماس و رابطه را آشکار سازند؛ هیچ کس نباید پیشنهادات یا درخواستی به صورت یک هدف داشته باشد وقتی که نیت آن با هدفی متفاوت است.”

ماده 24:” تبلیغات شرط بندی نباید به این اشاره کند که یک دریافت کننده و داوطلب برنده جایزه ای شده است یا اینکه هر ورود نسبت به ورودی دیگر شانس بیشتری در بردن یک جایزه دارد، وقتی که موضوع اصلا این نباشد.”

ماده 32:” شرکت­ها باید به موضوع حریم مشتری حساس باشند.”

گردآوری و ترجمه: گروه توسعه خرده فروشی رستار(RRDG)

تاریخ انتشار: 97/09/15